Les hele innlegget hans under:
Ordførar.
I år e det hundre år siden A/S Kulimport blei etablert. Fysst som P.O.Thingbø, i 1919, og fra 1921 som A/S Kulimport. Navnet fortelle ka de holdt på med, – de importerte kul, eller kål, og koks, sinders og kålbrikettar; fra Polen, Tyskland, Wales og England. De va norges stysste kålimportør, og det eina sjøhuset de brukte va norges styssta sjøhus. De va ein hjørnesteinsbedrift i Hillevåg, i Hetland kommune.
Far min va skraphandlar, og vinterstid, på 1960 og -70-talet solgte han óg koks, sinders og kål, for å få endane te å mødast. Han kjypte dette hos Kulimport, for kr.15,50 pr. sekk, og solgte det, vesentligt te folk på Storhaug, for kr.17,50 pr. sekk. Lastebilen hans kunne ta 55 sekkar. Då blei det ein fortjeneste på 110 kroner med fullt lass, og 110 kroner va i disse dagar ei greie dagslønn for to personar.
Eg hjalp far min. Eg hadde sterke bein og ein gode rygg. Någen kjypte to sekkar, någen 5 og någen 10. De fleste hadde koksen i ein binge i kjellaren, någen hadde han i ein haug på stuegolvet, ved sidå av ommen, og ein, i Normannsgadå, hadde koksen på loftet, sånn at han kunne stå i loftstrappå og skufla koksen opp i koksboksen. Det va et hekkan å bera kokssekkane opp loftstrappå, men det gjekk, på et vis.
Krakket kom på midten av 1970-talet, då adle ville slutta med koks- og vedfyring, og gå øve te parafin. De gravde ner svære parafintankar i hagen, parafin/oljetankar som forøvrigt fra 2020 e forbudt, og må gravas opp og fjernas. Og folk kvitta seg med de gamle ved- og koksommane. Då reiste far min og meg rundt å henta disse ommane. Me kunne ikkje betala någe for de, sjøl om mange av de va nydelige støpejernskunstverk med flotte motiver. Me hogde opp ommane, tog ud steinen, og då betalte Brødrene Anda oss 10-15 kroner pr. ovn, for støypejernet. Det va ein triste jobb, for der va så møje kultur så forsvant.
A/S Kulimport la ner virksomheden i 1982. Nå ska det ble boligar her, og det e fint. Men glømme me någe? Sko meg gjerna tatt vare på litt av historien?
Bør me i framtidå vurdera å setta krav te udbyggar om at der taes hensyn te områdets egenart og historie, og at dette markeres, på et eller aent vis? Og gjerna at Kulturavdelingen, i dette tilfellet, i samarbeid med f.eks. Byhistorisk Forening, og/eller Hillevåg Historielag, for utbyggars regning sette opp ei informasjonstavla, eller någe aent, så fortelle oss historien om Kulimport; om koks, ved, og om olja- og parafinfyring?
Me må ikkje glømma kor me komme ifra. Me har ingenting å skjemmast av.
Reguleringsplanen for kullimport-tomta ble i bystyremøtet sendt tilbake for mer bearbeiding og skal behandles endelig seinere til våren.