Påstanden blir også støtta av forsking som fortel at unge hybelbuarar er meir utsett for helserelatert risikoåtferd og at denne gruppa blir meir usynlege for sosiale kontrollmekanismer. Mange opplever når dei kjem til hybelkommunen at dei fell mellom to stolar. – Ofte må hybelbuande elevar gje opp fritidsaktiviteten i heimkommunen, utan at deira interesser blir følgt opp av hybelkommunen. Til dømes høyrer vi om hybelbuarar som ikkje får tilbod av kulturskulen eller må stille bakerst i køa fordi dei ikkje har folkeregistrert adresse der.
Fylkeskommunen er inne i ein krevjande prosess med å tilpasse skulestrukturen i vidaregåande til eit synkande elevtal. Nedlegging av skular eller sterkare spesialisering av skulane er aktuelle løysingar som begge vil føre til fleire hybelbuarar. Dette uroar Krogsæther som meiner ein må forvente at vertskommunane tek ansvar for hybelbuarane sine. – Mange kommunar har starta skulekampen og det er ikkje tvil om at tilbodet om vidaregåande opplæring er ei stor vitamininnsprøyting i dei kommunane som har skule, medan andre lokalsamfunn opplever å bli tømd for ungdommane sine, seier Barsnes Krogsæter.
Dei vidaregåande skulane har blitt flinkare med tiltak for å betre hybelbuarane sin kvardag, men det er like viktig at vertskommunane og lokalsamfunnet også gjere sitt for at hybelbuarne får ei like trygg og god ungdomstid som deira eigne ungdommar. – I planlegginga av framtidas vidargåande skule så meiner Venstre at omsynet til kvalitet må vere styrande, men vi kan ikkje stikke under ein stol konsekvensane dette har for hybelbuarane. – Som også forsking peikar på så må vi som politikarar ha eit tilsvarande fokus på den førebyggande innsatsen, avsluttar Marit Barsnes Krogsæter