Praksis har likevel synt at mange dispensasjonar frå lova og ulik tolking av retningslinene har ført til slik utbygging og andre irreversible inngrep i sårbare område i snaufjellet, ved skoggrensa, i fjellskogen og i strandsona. Desse arealkategoriane er viktige ressursareal for fri ferdsel og anna enkelt friluftsliv, og er sårbare område i forhold til negativ estetisk påverknad og andre fysiske inngrep. Mange av desse områda er også verdfulle ut frå andre miljømessige grunnar, mellom anna av biologisk eller annan naturfagleg karakter.
Ut frå ei balansert og fleirsidig vurdering finst det nok av eigna utbyggingsareal for ulike typer turistutbygging, utan at ein treng å kome i konflikt med arealkategoriar som snaufjell og verneskog, god produksjonsskog, vann og vassdrag, verdfull innmark, sermerkt kulturlandskap og strandområde.
Venstre meiner at det for framtida vil vera fornuftig å ha ei meir selektiv og kritisk vurdering av kriteria for val av areal for turistsatsing generelt og hytteutbygging spesielt, og at opninga for dispensasjonar i hovudregelen skal vera trongare.
Det er viktig å få vedtatt den nye biomangfaldslova for å få framtidig arealforvaltning inn i eit betre miljømessig spor.
Årsmøte i Telemark Venstre 28.02.09