Difor er det kan hende ikkje så underleg at Ål Høgre sitt nyvalde kommunestyremedlem, Åge Ødelien, overfører rikspolitikk til kommunepolitikk og meiner at det mest naturlege er at Høgre, KrF og Venstre bør samarbeide også her.
Skildnaden er likevel stor: Ål har ikkje innført parlamentarisme. Konstituering av råd og utval skjer etter valteknisk og ikkje politisk samarbeid, der kvart parti søker dei beste posisjonane dei kan få. I forhandlingane i heile kommune-Noreg opplever ein mange ulike konstellasjonar som vil vere heilt utenkjelege på Stortinget. Dersom du, Åge t.d. tek ein prat med gamleordførar Knut Haug, trur eg han kan stadfeste at han fekk støtte m.a. frå sosialistisk side då han vart ordførar.
Eitt av måla til Ål Venstre i forhandlingane var at sluttresultatet må avspegle valet og bli respektert av veljarane. Når Frp og Høgre direkte og indirekte i valkampen utropte Venstre som hovudmotstandar og hadde eigne klare ordførarkandidatar, og KrF valkvelden uttrykte at ei støtte til Venstre-ordføraren sat langt inne, var det ikkje naturleg å kalle inn desse til fyrste forhandlingsmøte. SV derimot har heile tida gitt klar støtte til Dalseide som ordførar.
Venstre, Sp og Ap vart òg dei tre største partia ved valet, og det er difor ikkje urimeleg at desse fekk leiarverva i kvart sitt hovudutval, utan at det ligg politiske bindingar i dette.
Vi valde å vere opne på kven som vart kalla inn til fyrste forhandlingsmøte, og orienterte både Høgre, KrF og Frp om dette. Trist var det difor å lese at denne orienteringa vart oppfatta som arrogant av Høgre sitt nye medlem i kommunestyret. Eg har inntrykk av at samarbeidsklimaet blant politikarane i inneverande periode har vore godt. Det vonar eg det vil bli også i perioden som kjem. Fordelinga mellom partia i dei tyngste utvala avspeglar så vidt eg kan forstå valresultatet rimeleg godt, dersom Høgre Frp og KrF er blitt samde seg imellom i sine forhandlingar.
Dagfinn Ystad,
medlem i forhandlingsutvalet til Ål Venstre